De handbaldames van EHC speelden hun eerste wedstrijd in het nieuwe jaar uit in Den Hoorn tegen DIOS, de nummer 2. 

Het was een vroege, vroege ochtend. De dames moesten de deur al uit terwijl menig mens zich nog een keer om zou draaien in bed. Desondanks was iedereen op tijd aanwezig en konden we onze frisse gezichten verplaatsen naar DIOS.

En dan hoor ik iedereen denken: oh, die meiden pakken ze wel even, maar niets is minder waar. DIOS is een pittige ploeg met veel inzet. Dit werd inderdaad een uitdaging.

Met onze blauwe vechterstenues liepen we vol vertrouwen het met tape beplakte veld op. Helaas begonnen we met een slechte start waar we eigenlijk niks over willen en kunnen vertellen. Dus hier gaan we gauw verder. De ruststand was 7-3 in het voordeel van DIOS.

Serieus?! Maar 3 doelpunten in een half uur tijd. Jazeker. Hier waren John van der Meer en Annemieke Drechsler ook niet gelukkig mee en na een goede teambespreking konden we weer vers beginnen. 

Toch nog spannend

De tweede helft ging het stukken beter. Helaas keek ik nog eens op het scorebord en stond we ineens 12-6. De moed zakte ons in de schoenen.

Gelukkig spelen we blijkbaar beter als we lood in onze schoenen hebben??, want we wisten ineens in korte tijd terug te komen naar 12-10!

Toen werd alles spannend. Het ging van 12-10 naar 12-11. Van 12-11 naar 13-11.

Na een mooie redding van ons springende koetje in het veld, Sam de Superkeeper, wisten we terug te komen op 13-12. Met nog 1 minuut te spelen gingen de hartslagen omhoog.
Na een smerige overtreding van DIOS kreeg EHC een penalty. De spanning was om te snijden. Deze bal moest het doen. En die deed het hoor. Met een eindstand van 13-13 wisten deze echte vechters toch nog een punt mee te pakken. Natuurlijk is 1 punt voor deze dames normaal gesproken niet voldoende. Maar deze wedstrijd toonde een vorm van echte wilskracht, die al een punt op zich waard was. Dus 2 punten mee naar Leidschendam-Voorburg!

Volgende wedstrijd zullen het er natuurlijk écht 2 worden!